Patron Szkoły
Jerzy Romuald Werner był jednym z przedstawicieli powojennej polskiej inżynierii mechanicznej, specjalizującym się w budowie pojazdów samochodowych.
Jako konstruktor, nauczyciel akademicki oraz organizator nauki odegrał istotną rolę w odbudowie i rozwoju krajowego przemysłu motoryzacyjnego oraz szkolnictwa technicznego.
Jerzy Romuald Werner urodził się 22 kwietnia 1909 roku w Krośnie. Jego ojciec był inżynierem włókiennikiem, matka zajmowała się domem.
W 1921 roku rozpoczął naukę w Gimnazjum im. Joachima Lelewela w Warszawie.
Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. W 1935 roku uzyskał dyplom inżyniera mechanika ze specjalnością: budowa samochodów. W 1936 roku został zatrudniony jako starszy asystent w Katedrze Silników Spalinowych PW, gdzie pracował do wybuchu II wojny światowej.
Pracę na uczelni łączył z pracą w Biurze Studiów Państwowych Zakładów Inżynierii. Brał udział w opracowaniu pierwszego polskiego samochodu terenowego przeznaczonego dla wojska – typ 303 – oraz samochodu uterenowionego, typ 603, który miał być produkowany w wersjach specjalnych, m.in. jako sanitarka czy elektrownia polowa.
Inżynier Werner był również konstruktorem podwozi do ciężarówek PZInż 703 i 713 oraz samochodów osobowych Lux-Sport. Był także współtwórcą pierwszego polskiego sprzęgła hydrokinetycznego.
W styczniu 1945 roku został oddelegowany do pracy w Łodzi i już w kolejnym roku podjął pracę na stanowisku samodzielnego konstruktora w Centralnym Biurze Konstrukcyjnym Zjednoczonego Przemysłu Motoryzacyjnego. W latach 1947–1955 kierował pracami biura.
Był głównym konstruktorem podwozia samochodu ciężarowego Star 20. Pod jego kierownictwem powstały kolejne modernizacje tego pojazdu.
Po wojnie, od 1945 roku, związał się z Politechniką Łódzką i Wydziałem Mechanicznym, gdzie od 1946 roku współtworzył środowisko naukowe tego wydziału. W 1954 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1962 – profesora zwyczajnego.
Pełnił wiele ważnych funkcji akademickich: dwukrotnie był dziekanem Wydziału Mechanicznego (1954–1955 i 1960–1962), prorektorem ds. nauczania, a w latach 1962–1968 – rektorem Politechniki Łódzkiej.
Od 1970 roku aż do śmierci kierował Instytutem Pojazdów na tej samej uczelni.
Był autorem 28 publikacji naukowych oraz 5 podręczników z zakresu budowy pojazdów. Jego dorobek naukowy wywarł duży wpływ na rozwój tej dziedziny w Polsce.
Profesor Werner został uhonorowany wieloma odznaczeniami i orderami, m.in.:
– Państwową Nagrodą Naukową,
– Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski,
– Orderem Sztandaru Pracy II klasy,
– Medalem Komisji Edukacji Narodowej.
Profesor Jerzy Werner zmarł 8 października 1977 roku. Został pochowany na Starym Cmentarzu w Łodzi.
